Do niedawna podstawowym narzędziem walki z ubytkami w jamie ustnej były protezy stomatologiczne. Ostatnie dekady przyniosły jednak szybki rozwój implantów zębowych. Obecnie na rynku dostępne są liczne typy implantów, a także równie wiele sposobów na wszczepienie ich pacjentowi. Poniżej prezentujemy listę najważniejszych modeli z wyszczególnieniem wad i zalet każdego z nich.
Implanty zębowe – rodzaje i charakterystyka
Istnieje kilka różnych cech, na podstawie których możemy dokonywać podziału implantów. Jedną z nich jest rodzaj zastosowanego materiału. Rozróżniamy więc:
-
implanty cyrkonowe (ceramiczne) – wykonuje się je z tlenku cyrkonu, czyli substancji, której kolor i tekstura są bardzo zbliżone do tych charakterystycznych dla ludzkiej kości. Dzięki temu implanty prezentują się bardzo naturalnie i przypominają wyglądem prawdziwe zęby. Inną ich zaletą jest odporność na ścieranie oraz na działanie czynników zewnętrznych, takich jak korozja czy posiłki o skrajnych temperaturach.
-
implanty tytanowe – o ich popularności przesądza fakt, że tytan jest metalem obojętnym. Oznacza to, że doskonale sprawdzi się u każdego pacjenta bez względu na alergie. Ponadto cechuje się on wysoką wytrzymałością, przez co często wykorzystywany jest w charakterze bazy dla różnych rodzajów protez. Ten rodzaj implantu ma jednak pewną podstawową wadę – jest nią szary kolor, który, choć niezauważalny tuż po wstawieniu, może stać się widoczny po latach, w miarę obniżania się linii dziąseł.
Implanty zębowe można też scharakteryzować pod względem głębokości umieszczenia ich w jamie ustnej. Tu możemy wymienić:
-
implanty śródkostne – wstawia się je w obrębie kości szczęki lub żuchwy. Zabieg dzieli się na dwa etapy: pierwszy to umieszczenie wszczepu, drugi – zszycie dziąsła wokół niego. Następnie musi upłynąć 3-6 miesięcy, podczas których rany zagoją się, a implant zintegruje z tkankami pacjenta. Po tym czasie zostaje on wydobyty spod dziąsła, a na jego czubku umieszcza się łącznik i koronę zębową.
-
implanty podokostnowe – mocuje się je tuż pod dziąsłem, tak, że nie zagłębiają się one w kości, lecz jedynie dotykają jej od zewnątrz. Proces wszczepiania jest zwykle jednoetapowy, a wierzchołek implantu nie zostaje ukryty pod dziąsłem. Jednak także i w tym wypadku koronę wstawia się dopiero po zagojeniu się tkanki. Implant podokostnowy to rozwiązanie dla pacjentów o niskiej gęstości kości, uniemożliwiającej zastosowanie implantu śródkostnego.
